000			01844nam a2200301 i 4500
008			s1991 sp g glg
017			_aM-25748-1992
020			_a8475074537
080	1		_a848
080	1		_a82N-G
080	1		_a82-N
100			_aGraña, Bernardino _eaut _9115
245		0	_aO león e o paxaro rebelde _ctexto, Bernardino Graña ; ilustracións, Penélope Ares.
250			_a2ª ed.
260			_aMadrid _b: Xerais _c, 1991
300			_a47 p. _b: il. _c; 19cm
490	0		_aMerlín. De 7 anos en diante
500			_a1º Premio de contos para nenos O Facho (A Coruña), 1969.
520	3		_aO león, o Rei do bosque, mandou correr un bando que prohibía a tódolos paxaros canta-las súas cancións sen antes pedir permiso ou licencia. Pero o Pimpín non só non ll fixo caso ó bando, senón que ademais gustaba de cantar cancións maliciosas e de protesta.E os paxaros andaban todos preocupados. Uns dicían que a culpa da prohibición era do Corvo. Os máis que do Pimpín. A Rula e a Bubela fóronse queixar ó León porque Pimpín non lles pagara un vestido de la e un sombreiro que elas lle fixeran. Tódolos animais estiveron de acordo en que Pimpín era culpable e debería ser castigado. Guiados polo Corvo, os paxaros prenderon a Pimpín e entregárono nas gadoupas do león.Pero aínda diante do León, Pimpín seguía coas súas cancións. Tanta rabia lle deu ó León, que papou o Pimpín. Pero este, dentro da barriga do reí, peteiraba tanto nel que lle obrigou a abrí-la boca. E pola boca marchou e por aí segue a canta-las súas cancións.
521			_aTER
650			_aAnimais que falan _952651
650			_aMonarquías _9213845
650			_aDictadura _929463
650			_aAnimais salvaxes _96675
700			_aAres, Penélope _eill _994
997			_e2